ترمزها مقصرند – اخبار ما

به گزارش اخبار ما ، اين روزنامه همشهري وي نوشت: “التهاب مثانه روي پوست قلب ؛ وقتي جاده ها ، دست در دست ، فاصله مشخص مي شوند. اتوبوس در منحني گم مي شود و خون روشن ترين مدركي است كه امروز مي دانيم. ريحان شمال غربي را پر مي كند و عروسها ديگر رنگ سفيد را پيراهن سفيد نمي دانند.حال اتوبوس مرگ بر سنگ مي زند شاهدان تاول در قلب خود دارند و روزنامه ها با قلم هاي سياه خود به منحصر به فردترين خط مرگ براي دوستان من در مورد مرگ مي نويسم ، اتوبوس ها و كساني كه در سايه سفر سفر كردند بازگشت برگشت ناپذير است از سالهايي كه اتوبوس مرگ حافظه نويسندگان را به دست گرفت ، تا ماهي كه مرگ به سربازان رسيد و رزمندگان علم را پس از ناجي طبيعت ، روزنامه نگاران ، بسياري هدف قرار داد اتوبوس هايي كه در جاده مرگ پيچ خورده اند و مسافران آنها در غبار روزهاي مه آلود آنها را به سفرهاي برگشت ناپذير سوق مي دهند. چند سفر هرگز فراموش نمي شوند.

2 جولاي 1400؛ پول نقد

حدود 30 نفر بودند. 20 روزنامه نگار و بقيه از اداره احياي درياچه اروميه و چند نفر از سازمان حفاظت محيط زيست. راه آنها باريك بود؛ تا ساعت 6 عصر كه در اطراف حادثه متوقف شدند. ستاد احياي درياچه ميزبان مرگ بود. وقتي بوي بالش بيني او را پر كرد ، اتوبوس جاده هاي فرعي را انتخاب كرد كه به آنجا برمي گشت. خاكي و باريك ، يك طرف دره و طرف ديگر صخره. همه از سرعت كم اتوبوس شكايت داشتند. اعضا و افسران روابط عمومي در حال رانندگي با اتومبيل با شاسي بلند بودند. زماني در همان زمان كسي فرياد مي زد كه كمربندهاي خود را ببندد. صندلي هايي بودند كه كمربند نداشتند. يكي فرياد زد: “برو به كوه ، اتوبوس سخت به سنگ برخورد كرد.” ابتدا شيشه ها خرد شد ، سپس اتوبوس تصادف كرد و ماشين چرخيد. سرنگون شدند. همه اينها در 30 ثانيه اتفاق افتاد. بعضي ها از اتوبوس پياده شدند. مهشاد كريمي و ريحانه ياسيني در آن سفر زير پيكر سنگين اتوبوس مرگ باقي ماندند. بسياري ديگر زخمي شدند و بسياري از ما در راه مرگ جان باختيم.

3 ژوئيه 1400؛ جاده دهشير

جاده دهشير به آباده داراي شيب تندي است كه رانندگان آن را به خوبي مي شناسند. اما در آن روز راننده اتوبوس متوجه شيب زماني شد كه ترمزهايش كار نمي كردند. در شيب تند سربازان بوي مرگ مي دادند. كساني كه بخشي از زندگي كاري خود را صرف شناختن علم نيز كرده اند. يك اتوبوس مسافربري ، در صحنه مرگ ، با سرعت تقريبا 145 كيلومتري پشت يك كاميون باري كه در جاده متوقف شد ، سقوط كرد. اما همه آن فريادها در يك كلمه ساكت ماندند. متاسفيم. در پشت كلمه “متاسفم” اكنون سه سرباز معلم ، يك افسر پليس مسئول حفظ امنيت سربازان و يكي از مسافران تريلر و 34 نفر ديگر كه براي گذراندن دوره آموزشي از آباده به آباده در راه بودند ، دفن شده اند. در ابتداي خدمت خود را در خون گرفته اند. در اين بيانيه آمده است: “اتوبوس شخصي و راننده نيز غيرنظامي هستند.” وي افزود: “يكي از دلايل ورود دادگاه نظامي نظارت بر وضعيت مجروحان و همچنين كمك به مراحل تحقيق در يافتن علت حادثه ، شناسايي مجرمان و جلوگيري از وقايع مشابه است.”

10 جولاي 2016؛ سنندج

اين بار تانكر حمل سوخت اتوبوس مسافربري سننداي – تهران را هدف قرار داد. سنندج يك بار با چشمان خود ديد كه اتوبوس مسافربري او آتش گرفته است. 11 نفر كشته و 5 نفر زخمي شدند. دليل آن رفتار غيرقانوني راننده اتوبوس هنگام سوار شدن به مسافر بود. به دليل شدت سوختگي ، اجساد قابل شناسايي نبودند و آزمايش هاي DNA اسامي قربانيان را نشان داد. علت اين حادثه نقص فني در ترمز مخزن سوخت بوده است.

د دي ۱۳۹۷؛ تهران

به نام اين ايستگاه توجه كنيد؛ “كتابخانه”! در نزديكي اين ايستگاه ترمز متوقف شد. همان ترمزي كه مختصراً دانشجويان دانشگاه علوم تحقيقات تهران را همراهي كرد و همه ما را به شوك بزرگي كشاند. اتوبوس واژگون شد. در اين دانشكده 10 كشته و 28 زخمي وجود داشت. بسياري از مجروحان آن روز در سالهاي بعد تحت مداوا قرار گرفتند. به گفته دانشجوياني كه براي هميشه در گوشه اي از ترس خود بدبختي را حمل مي كنند ، يك اتوبوس در نزديكي ايستگاه كتابخانه دانشگاه ، پس از عبور از دست انداز ، شتاب گرفت و ناگهان از گوشه اي پريد. يك اتوبوس فرسوده متعلق به گروهي از مواد مصرفي دانشگاه است كه هرگز از ايمني كافي برخوردار نبوده است. سپس راهي براي جلوگيري از عدم مسئوليت تأثير راننده اعلام شد. اما دليل آن زياد مشخص نشد و مقامات اورژانس تهران و دانشجويان زنده مانده آن را انكار كردند.

10 سپتامبر 2017؛ فارس

آنها بايد بسيار خوشحال بودند. اردوها اينگونه است. كلي خاطرات و غذا در خود دارد. حيف براي آن سرهاي پرشور دانشجويان دختر كه از هرمزگان به ارتش شيراز رفتند. در نزديكي دارابا در استان فارس ، استان هرمزگان اعضاي گروه فرزانگان خود را كه شامل دانش آموزان دبيرستان هاي اول و دوم بودند ، از شيراز براي شركت در ارتش قطبي- ملي از دست داد. 9. يك نفر كشته و 34 نفر زخمي شدند. گزارش شده است كه سيزده نفر به شدت زخمي شده اند. يك نفر ديگر در صحنه جان باخت. سرمربي و كمك راننده هم جان خود را در اين حادثه از دست دادند.

۲ تير ۱۳۹۵؛ ني ريز

در ساعت 1:20 بامداد در محور نيريز – فارس ، سربازان پادگان صفر پنج كرمان كشف كردند كه سوار اتوبوس مرگ شده اند. اما اين حادثه فرصت زيادي براي پايين آمدن قربانيانش فراهم نمي كند. در نتيجه 14 سرباز و 6 راننده جان خود را از دست دادند و 60 نفر زخمي شدند. علت آن ، انحراف از جاده و معلوليت راننده بود. منصور صفري ، دانش آموخته دانشگاه صنعتي همدان نيز در همين اتوبوس درگذشت. اما حافظه آنها دو روز بعد در اجراي نمايش “مجلس ضربات” به نويسندگي بهرام بيضايي و كارگرداني محمد رحمانيان در سالن اصلي تئاتر شهر پرورش يافت و براي هميشه ضبط شد.

17 مارس 1997؛ لرستان

ما چندين سال است كه مريم ميرزاخاني را از دست داده ايم. بازمانده اتوبوس دانشجويي دانشگاه شريف. اما بين اين دو تاريخ سود و زيان ، يك نبوغ رياضي جهاني متولد شد. آخرين ماه سال 1997 بود كه مردم ايران شوك بزرگي را در حافظه ملتهب خود تجربه كردند. يك اتوبوس حامل دانشجويان شريف سقوط كرد. هفت دانشجوي دانشگاه صنعتي شريف ، نوابغ كشور در راه بازگشت از بيست و دومين دوره مسابقات رياضي كه در دانشگاه شهيد چمران اهواز برگزار شد ، به خاك سپرده شدند. علاوه بر اين ، دو عضو هيئت علمي و دو راننده اتوبوس كشته شدند. اتوبوسي كه شعر مي خواند و شاهنامه مي خواند به تهران نزديك شد و زندگي را ناگهان دور كرد. شش نفر از آنها در نخبگان رياضي دانشگاه صنعتي شريف به خاك سپرده شده اند. افرادي مانند رضا صادقي ، دارنده مدال طلاي المپيك جهاني ، آرمان بهرامان ، عليرضا سايه بان و علي حيدري ، فريد كابلي ، مجتبي مهرآبادي و مرتضي رضايي ؛ دانش آموزان به عنوان برندگان المپيادهاي رياضيات ملي و بين المللي ثبت نام كردند.

انتهاي پيام